Als appelbloesem in de winter bloeit de vrede en geeft ons hoop van leven, even aan onszelf terug gegeven.

Een oratorium bij het Kerstfeest, gemaakt door Chris van Bruggen en Marijke de Bruijne. Het vertelt over de ervaring van een mens die, kijkend naar de oneindige hemel vol sterren, zich aangeraakt kan voelen door het mysterie van het leven. Of de ervaring bij een pasgeboren kind, als een vonk van leven ontstoken in een donkere wereld. Uit die ervaringen kan de hoop opbloeien, als appelbloesem in de winter. Bloesem van hoop, waaruit vrede en gerechtigheid en liefde zullen opbloeien.

De titel is ontleend aan gebruik om op 6 december een tak van de appelboom in huis te zetten, zodat die met kerst zou bloeien: een symbool van eeuwig leven, van vernieuwing en verjonging en leven in de ‘dode’ tijd van het jaar”.

Met deze muziek, dit prachtig oratorium, nam Laurens de Visser ons mee op de Prinsenlandkring. Het is ooit door de cantorij van Pro Rege gezongen en met de door Laurens geprinte teksten en liederen konden wij ook meelezen en meezingen.

Vrede, vrede, gezegend met vrede, de wereld de mens.

Het was een mooie ochtend.

Hennie van der Linden