Was je verrast toen je werd gevraagd om ouderling te worden?? 

“Verrast? Ja eigenlijk toch wel. Ergens hoopte ik een beetje dat ik niet gevraagd zou worden, maar mijn man Wim had het wél verwacht, die had het al zien aankomen.” 

Wat motiveerde je om inderdaad ambtsdrager te worden? 

“In eerste instantie had ik zo iets: vraag het maar aan iemand anders! Maar uiteindelijk moet het werk gedaan worden. Hoe langer ik er over nadacht, hoe uitdagender het werd. Vandaar dat ik mij alsnog beschikbaar stelde en werd toen ook nieuwsgierig en blij, want hoe gaan we bijvoorbeeld verder zonder Ilse en hoe zal de herinrichting gaan verlopen.” 

Je bent nu tot voorzitter benoemd. Welke doelen zou je willen realiseren? 

“Weet je, ook al ben je voorzitter, je moet toch met elkaar goede besluiten nemen en proberen 100% consensus te krijgen. En natuurlijk is niet iedereen het altijd met elkaar eens, maar vanuit een leidende rol is het belangrijk om zowel voor de meerderheid als voor de anders denkenden oog te hebben.” 

Nu ben je al heel actief binnen de gemeente en zit bovendien in veel commissies. Is dat te combineren? 

“Het is lastig om dat op voorhand te peilen, maar ik hoef het natuurlijk niet alleen te doen, want heb een hele kerkenraad om mij heen. Ik stap nu in een trein…….en gaandeweg zal ik het gaan ervaren. Sommige taken kunnen ook prima door andere gemeenteleden worden opgepakt. Zo heb ik voor het onderdeel “Gastprekers” gelukkig iemand anders kunnen vinden.” 

Wat wil je de gemeente nog meegeven / meedelen vanuit jouw positie? 

“Met een gezonde dosis energie zal ik mij inzetten voor het kerkenwerk. Sinds kort hebben we natuurlijk 2 wijkgemeentes, maar ik heb het volste vertrouwen dat we hier vooral in praktische zin goed zullen samenwerken. Immers, God de Eeuwige zal mij altijd ondersteunen. Ik ben nooit alleen, want zal altijd in de palm van Gods hand zijn.”