Eind 2021 nam ik me voor om ieder kwartaal een berichtje over Mehret te schrijven. Maar dat lukt me dus niet. Dat komt deels omdat het steeds maar druk is en het schrijven van verslagjes er dan bij inschiet. Maar het komt ook omdat ik niet zo goed weet wat ik nog meer zou moeten vertellen. Jullie weten nu zo langzamerhand wel dat ik het heel schrijnend vind dat ze geen verblijfspapieren krijgt voor Nederland alhoewel ze 10 jaar geleden toch echt in Rotterdam geboren is en nooit ergens anders gewoond heeft. En jullie zullen ook wel al wel begrepen hebben dat ik het daarnaast ook nog ontzettend dom vind om haar buiten te sluiten omdat Nederland heel goed slimme en energieke typjes als Mehret kan gebruiken. Dat zal ik in een eerder verhaal ook wel duidelijk hebben gemaakt. Mehret staat te popelen om met alles mee te doen. Ze heeft er het karakter, de energie en het verstand voor. Waarom dit meisje niet volop tot haar recht laten komen?
Wat zou ik nog over Mehret moeten schrijven? De meesten van jullie weten wel het een en ander over kinderen, en hoe ze zich ontwikkelen. Ieder kind is anders, natuurlijk, maar elk verhaal dat ik vertel zal iedereen bekend voorkomen. Ik kan vertellen dat ze keigoed is in rekenen, dat spelling een zwak punt is, en dat ik heel erg trots ben (vooral op mezelf) dat wij samen met eindeloos geduld (van mij) haar begrijpend lezen naar een hoog niveau hebben opgekrikt. Ze gaat nu naar groep 7. Dan krijgt ze aan het einde van het schooljaar voor het eerst een schooladvies. Haar ambitie, en die van haar moeder, is VWO. Maar dan zullen er nog wel wat bijlessen tegen aan moeten.
Mehret is erg competitief. Op de atletiekclub is ze op de 600, 1000 of 2000 meter niet meer zoals een jaar geleden het allersnelste meisje van haar vereniging. Dat zit haar best wel dwars. Ze feliciteert de winnares, en dat doet ze heel oprecht, maar ze heeft nu meer aardigheid in de estafette, waarbij zij en haar clubteam de andere verenigingen vér achter zich laten. Ik vraag me af hoe het in het komende jaar verder zal gaan met atletiek. Overstappen naar voetbal? Want voetballen doet ze ook heel erg graag, en als je verliest heb je met het hele team verloren en ligt het niet alleen aan jouw eigen prestatie.
Wat mij deze zomer een beetje bedrukt is dat Mehret – meer dan een of twee jaar geleden – ook stil en teruggetrokken en verdrietig kan zijn. En dan bedoel ik niet het korte verdriet om een verloren rugtas (die weer teruggevonden is), of om een eendje dat wordt opgegeten door een reiger, maar een tussen-de-regels-door-verdriet dat steeds weer oppiept te midden van alle drukte en pret. Een grondtoon van verdriet. Ik weet niet echt waar het vandaan komt. Maar ik ben bang dat het te maken heeft met een groeiend besef dat ze in een rare situatie zit. Haar moeder is bang, en die angst voelt ze wel degelijk. En ze zegt tegen mij dat de directeur van de IND net zo veel jaren opgesloten moet worden als hij haar moeder verdriet heeft gedaan. Misschien begint ze te beseffen dat het met haar en haar moeder niet allemaal vanzelf goed gaat komen. Ik weet het niet, misschien zie ik het helemaal fout en doe ik te dramatisch. Maar ik vind het verdrietig.
Leonard de Vos
Mehret is een in Rotterdam geboren meisje van Eritrese afkomst, nu 10 jaar oud. Zij en haar moeder hebben geen Nederlandse verblijfspapieren. Ze zijn tussen wal en schip geraakt, bewonen een (grote) kamer in een woning van de Pauluskerk.
Mehret en haar moeder krijgen iedere maand van onze diaconie een bedrag ongeveer gelijk aan de kinderbijslag: nu € 100. Wilt u helpen? Geef dan wat geld op bankrekeningnummer NL33 RABO 0373 7130 10 van de diaconie van Protestants Kralingen, o.v.v. Mehret. U kunt ook geven via de Appostel app. Geld dat we méér ontvangen dan het kinderbijslagbedrag, gaat naar de Pauluskerk om andere ongedocumenteerden te helpen.
Eerdere berichten over Mehret kunt u hier lezen.
