Een levendige en levende gemeente.

Dát is wat Marga Hirschfeld-Roodhorst wenst. Zij werd op 26 januari 2025 bevestigd in het ambt van ouderling. Toch was dit voor haar niet de eerste keer. Van wanneer dateert de vorige ambtsperiode eigenlijk vroeg ik haar.

“De vorige keer zal in de beginjaren van 2000 zijn geweest.
Ds. Laurens Korevaar vroeg of ik ouderling of diaken wilde worden. Toen heb ik voor diaken gekozen, want ben van huis uit een echte doener.
Eenmaal bevestigd werd dat inderdaad echt veel doen. Niet alleen diaken, maar ook in het moderamen, afgevaardigd naar de Algemene Kerkenraad, veel vergaderingen met West en naar de classis. Kortom de trein werd aardig vol, maar het was een mooie tijd.”

Nu toch opnieuw tot het ambt toegetreden, wat was je motivatie?
“Ja weet je, je voelt je geroepen, maar ik heb er eerst wel serieus over nagedacht. Eer ik met een volmondig JA antwoordde voor het ouderlingschap is er voorafgaand wel veel water door de Maas gegaan.
Nu heb ik duidelijk grenzen aangegeven, maar mijn motivatie was dat ik werd gevraagd én het lijkt me ook weer leuk en zinvol.”

Heb je speciale taken voor ogen binnen het ouderlingschap?
“Inderdaad, daar heb ik goed over nagedacht. Temeer daar ik weliswaar pastoraal ouderling ben, maar geen structurele ‘gespreks’ huisbezoeken ga afleggen. Mijn inzet zal zich vooral afspelen in gerichte huisbezoeken, bijvoorbeeld nieuw ingekomenen of iets projectmatigs. Neem bijvoorbeeld de Paastasjes.
Wat moet er in, welke procedure volgen we en klaar. Ik ben meer van het pragmatische. Daarnaast wil ik graag als lid van de taakgroep pastoraat onderzoeken hoe we het pastorale werk beter in het vat kunnen gieten. Er is nu een behoorlijk tekort aan contactpersonen.”

Is fulltime in jullie boekwinkel, je gezin, een kleinkind (misschien inmiddels wel 2) een hoogbejaarde moeder en sport dan toch te combineren?
“Oei ja dat is eigenlijk best veel. Gelukkig heb ik veel steun van mijn zus Miriam. Samen met haar runnen we als leidinggevenden de boekwinkel en daar weet men dat het kerkelijk werk ook belangrijk is. Met Miriam nemen we samen de zorgtaken voor mijn moeder op ons. Natuurlijk aandacht voor de gezinsleden met niet te vergeten de onvoorwaardelijke ruimte die Alwin mij geeft voor het kerkenwerk, want zonder die vrijheid is het niet mogelijk.
Verder de kleinkid(s), ik loop nog hard, ben actief met bootcamp en zit op franse les. Tja, dan is de week snel vol, maar op zich ga ik dit wel goed combineren. Daarvoor vind ik de activiteiten voor het kerkelijk leven te belangrijk.”

Wat wens je voor de toekomst van de kerkenraad en de gemeente?
“Wat zou ik graag weer een opbouw van jonge gezinnen zien binnen de kerk.
Een levendige en levende gemeente met meer jonge kinderen. Met enige weemoed denk ik terug aan vroeger, toen een grote schare kinderen de kindernevendienst bezocht en met kerst zat het bomvol en luisterden de kinderen ademloos naar het kerstverhaal van juffrouw IJsseldijk.

Qua tieners wordt dat wat lastiger. Zij vliegen uit en gaan in andere steden studeren. Maar goed, ik blijf hopen!

Ik verheug mij nu erg op de taken die op mij liggen te wachten en voel mij echt opgenomen in de gemeenschap. Na de bevestiging op 26 januari heb ik het welkom en de felicitaties vanuit de gemeente als heel bijzonder ervaren.
Nu aan de slag binnen de kerkenraad, waar we het toch vooral mét elkaar moeten doen. Dat gaat vast lukken zeker als we goed blijven communiceren, want dat is van cruciaal belang.
Met God’s zegen heb ik daar alle vertrouwen in.”

Dorothea van Santen – Kloosterman