Altijd spannend zo’n dienst waarover door best veel mensen al bijna een jaar is nagedacht en vergaderd. Vijf kerkelijke gemeentes die meedoen, best verschillend van elkaar, en ook een maatschappelijke organisatie die zo zijn eigen agenda heeft. Eén groot doel: de interkerkelijke viering in Rotterdam, door wit en bruin, van de bevrijding van de slavernij in Suriname en de West. Keti koti, de ketenen verbroken. We vieren deze gezamenlijke dienst al een aantal jaren in de Hoflaankerk, op de laatste vrijdag in juni voor ketikoti dag. We vierden het vóór corona, tijdens corona, en dit jaar min of meer ná corona; maar nog wel een beetje voorzichtig: op het laatste moment toch maar besloten om de collectezakjes niet aan elkaar door te geven maar gebruik te maken van de collectezuilen. Want de besmettingen liepen weer op.
Gelukkig waren we weer met een redelijk aantal mensen in de kerk, ongeveer 100. Bij het koffiedrinken na de viering en bij de Surinaamse en Antilliaanse hapjes is dat een mooi aantal, niet te vol. In de kerkdienst zelf hadden er best nog wel wat meer mensen mogen zijn, zeker meer witte mensen. Gewoon om te laten zien dat jouw wereld ook mijn wereld is, dat we broeders en zusters zijn, dat we samen zijn bij herdenken en bij het vooruitzien naar de toekomst. En de kerkdienst was zeer de moeite. De voorbereidingsgroep had een mooie samenhangende liturgie in elkaar gezet, het BlackGospelChoir4U zong de sterren van de hemel (de gemeentezang stak er wat magertjes bij af) en de preek van (de voor ons nog tamelijk nieuwe) dominee van de EBG, Christian Lindner stemde tot nadenken. Maar u kunt de stream van de dienst nog altijd bekijken via de website van Protestants Kralingen, dus wat zal ik daar verder nog over vertellen. (Let op: het koor zong veel mooier dan het op de stream lijkt, onze technische mogelijkheden voor een perfecte geluidsopname zijn niet goed genoeg. Het koor alleen al was een reden om de dienst bij te wonen.)
Volgend jaar een nieuwe kans om de manspasidienst te bezoeken. Maar dan moet u daar wel helemaal voor naar de Laurenskerk. Het is een jubileumjaar dan: 160 jaar ketikoti, en de manspasidienst moet nóg stedelijker worden, daarom Laurenskerk. Overigens: je kunt heel goed staande houden dat pas volgend jaar de slavernij 150 jaar geleden is afgeschaft. Want in 1863, het officiële jaar van afschaffing, heeft de Nederlandse overheid de voormalige slaven verplicht om nog 10 jaar op de plantages te blijven. Alleen dat is al een reden om de excuses aan te bieden waar onze regering nog steeds niet aan wil. Gênant.
Leonard de Vos