De vakantie van Mehret
Het is stil in de straat waar ik woon. De meeste kinderen zijn met vakantie, ergens ver weg. Bij de Voedselbank zien we nu juist wat meer kinderen. De scholen zijn dicht en ze komen met hun vader of moeder mee. Allerlei organisaties hadden acties om die kinderen toch ook een leuke vakantieweek te bezorgen. We hielpen een paar kinderen inschrijven voor een gratis vakantiekamp. En verschillende moeders vertelden dat hun kinderen naar opa en oma gingen, of met een oom of tante in een vakantiepark zaten. Mooi zo.
Voor mijn (ons?) protegeetje Mehret ligt het allemaal nog een beetje ingewikkelder. Zij heeft immers geen verblijfspapieren. Daardoor heeft ze ook geen ziektekostenverzekering en dat maakt dat ze niet wordt toegelaten bij zo’n gratis vakantiekamp. Ze heeft wel een vakantiepaspoort gekregen van haar school waardoor er in Rotterdam toch wel een boel dingen zijn waar ze goedkoop naartoe kan. Met dien verstande dat zij in tegenstelling tot andere Rotterdamse basisschoolkinderen geen gratis OV kan krijgen en zij en haar moeder kunnen ook geen Rotterdampas krijgen waardoor haar moeder overal het volle pond moet betalen. Geld dat ze helemaal niet heeft.
Vorig jaar had Mehret gehuild omdat zij niet zoals de andere kinderen uit haar klas met vakantie kon. Dit jaar heb ik daarover niets gehoord. Tegenover mij haalde ze haar schouders op en zei dat het nu eenmaal zo was als het was. En ook al waren de atletiektrainingen gestopt, ze mocht wel de baan op en daar zichzelf een beetje trainen. En ook was ze voor € 5,70 een keertje wezen zwemmen. Dat vond haar moeder wel veel geld. “Mag jij alleen in het bad?” vroeg ik, “heb jij dan al een zwemdiploma?” “A, B en C”, zei ze. Dat dan weer wel. Het verbaasde me.
Afgelopen maandag zou ik met ze op stap gaan. Mehret had me al gewezen op Drievliet en Duinrell in haar vakantiepaspoort, maar dat kwam mij niet zo uit. Ze wilde ook de trap wel op bij het Architectuur Instituut en uitkijken over hééél Rotterdam. De trap bleek op maandag gesloten. Uiteindelijk hadden we een heel leuke middag in het buitenmuseum van het Maritiem Museum. Een gids leerde haar een goocheltruc met knopen en daarmee gaat ze na de vakantie absoluut haar klasgenootjes erg verbazen. Over de brug aten we meegebrachte druiven bij Hotel New York, want waarom zou je geld uitgeven aan cola of een ijsje als je zelf druiven bij je hebt? Terug naar de Leuvehaven met een watertaxi die gelukkig héél erg hard kon. “Ik ben zóóó bang” riep ze, helemaal in tegenspraak met haar stralende gezicht. Volgende week gaan we weer wat anders leuks doen.
Leonard de Vos
Foto; Mehret en een gids die haar knopen leert maken. Eerst benedendeks in oude vrachtvaarder. Daarna kwamen we de gids weer tegen en werd de les nog even opgefrist.
Mehret en haar moeder bewonen een kamer in een huis van de Pauluskerk. De Pauluskerk zorgt ook voor eetgeld. Heel erg basic. Via onze diaconie krijgen ze iets extra’s: iedere maand een bedrag ongeveer gelijk aan de kinderbijslag: € 95. Geef ons daarvoor wat geld op bankrekeningnummer NL 33 RABO 0373 7130 10 van de diaconie van Protestants Kralingen, o.v.v. Mehret. U kunt ook geven via de Appostel app.
Er zijn ook andere kinderen in Rotterdam in soortgelijke omstandigheden. Geld dat we méér ontvangen dan het kinderbijslagbedrag, gaat naar Stichting Omzoo van de Pauluskerk om anderen te helpen.